peace

Het internet ligt eruit in het hostel, dus zit ik nu heerlijk met m’n laptop om een bankje in het internetcafé.
De afgelopen dagen waren geweldig, maar zoveel anders dan in het begin van de vakantie. Nadat Pieter ons had afgezet bij ons hostel in Kaapstad zelf, is alles drastisch veranderd. Ten eerste kreeg je spontaan hoofdpijn als je uitstapte, omdat je tegen een muur van hitte knalde. Het waaide hier een stuk minder dan in Simon’s town waar we eerst zaten en het was rond de 37 graden. De luxe was hier ook ver te zoeken. Met m’n koffer die op de een of andere manier bijna niet meer dicht te krijgen was met het inpakken, had ik het gevoel dat ik bijna door te trap zakte. De trap leidde naar onze geweldige 5 sterren kamer. We zaten met z’n 8en op een kamer die zelfs nog kleiner is dan m’n eigen kamer, met 4 stapelbedden erin. De “badkamer” was echt ver-schrik-ke-lijk, ten eerste zag het er vies uit, de wc’s spoelden niet door en de douches konden niet op slot..
Wel waren er veel leuke mensen; iedereen van andere nationaliteiten, allemaal rond de 20, 25. De meeste waren er voor vrijwilligerswerk, maar ook gewoon om te werken; Er zaten dus ook een paar modellen in het huis hehe.
Na een korte introductie voor alle nieuwe mensen moesten we ergens eten vandaan zien te halen. Wij dachten eerst dat het eten er gewoon bij in zat, maar als je de kleine, erg opgeruimde ( *kuch ) keuken zag, wist je al meteen dat dat niet het geval zou zijn. Uiteindelijk zaten we dus met een vies, klef broodje dat we in de magnetron hadden gedaan, heerlijk te dineren. Nog even naar het strand geweest en daarna op het dak een film zitten kijken met wat mensen. Het was daar rond een uur of 11 zulk lekker weer dat we er aan zaten te denken om gewoon wat matrassen neer te leggen om daar de nacht door te brengen. Uiteindelijk hebben we besloten dat niet te doen door al de muggen en zijn we met tegenzin weer naar de kamer gegaan. Het leek net een sauna.. Het enige verschil was dat je in de sauna hooguit 15 minuten mag liggen en wij er 8 uur moesten doorbrengen. Dekens waren echt geen optie, dus lag je daar gewoon op; zo gespreid mogelijk en zonder te bewegen. Na misschien 1 uurtje te hebben geslapen, ging het rond een uur of 5 onweren en regen. Het was zo hard dat het leek alsof de hemel helemaal openbarstte. Rond een uur of 6 moesten er al veel mensen opstaan om te gaan werken, dus was het al helemaal gedaan met slapen. Met tegenzin stapte we dus maar uit bed, binnen 1 minuut ontbijt naar binnen gewerkt, omdat de oriëntatie dag begon.
We gingen met 2 taxi’s, maar hadden allen geen idee waar we naartoe moesten. Uiteindelijk werden we ergens gedropt en ging onze taxichauffeur er vandoor. De andere taxi was alleen in geen velden of wegen te vinden, tevens Mazimba die de oriëntatie zou leidde. Dat was even een ‘dusssssss, en nu? ‘ momentje.. Niemand had een telefoon bij, dus zijn we maar een SASTS gebouw gaan zoeken om hulp te vragen. ( SASTS is de organisatie die alles hier regelt ) Geen idee hoe we het voor elkaar hebben gekregen, maar na 10 minuten stonden we opeens voor een gebouw waar het SAST teken op stond. Blij zijn we naar binnen gegaan en zagen daar opeens de rest van de groep die op ons zaten te wachten. Blijkbaar was dit ook gewoon waar we eigenlijk gedropt zouden moeten worden. Na een presentatie over de projecten zelf, heeft een oud mannetje ons een rondleiding gegeven door Kaapstad. Geweldige historie gehoord over gebouwen en de stad en het land zelf. Na een uur drong er echter niks meer echt binnen omdat het zo warm was en omdat iedereen honger had. Het was zo warm dat ik en een paar anderen uiteindelijk gewoon onder de tuinsproeier gingen staan in één van de parken om af te koelen.
Ook al was het hostel niet echt geweldig, toch was het jammer dat we hier weer weg moesten, omdat er wel veel leuke mensen waren. Waar we nu zitten is echt geweldig. We zitten dichtbij een héérlijk groot strand wat echt geweldig is om te surfen. We hebben een appartementje voor 5 personen, veel betere bedden, een eigen woonkamer en eigen keuken. Dan ben ik nog niet eens begonnen over Saltycrax zelf. Dat is de plek waar we met z’n alle eten en waar we een beetje kunnen relaxen. Het ziet er ook echt uit als een echte surfersplek. Iedereen surft hier (je mag altijd boards lenen ) en ziet er ook echt als surfer uit. Dit is een plek waar je als onschuldig meisje naartoe gaat en wordt getransformeerd naar een surferchick, so be prepared when I get home.
Omdat wij net waren aangekomen, hebben we met z’n alle gebarbecued ( een braai ) als introductie. Honger zullen we hier dus zeker niet krijgen, aangezien het eten hier stukken beter is dan in het vorige hostel; Of beter gezegd: hier krijgen we tenminste eten.
Na nog een heerlijk kampvuur, begon de volgende dag toch echt ons werk. De wekker ging om 7 uur om eerst nog zelf te kunnen surfen, aangezien er zelfs mensen zijn die nog nooit hebben gesurft en een paar uurtjes later les moesten geven. Half slaapdronken zijn we met een paar mensen het busje ingestapt met de surfboards in je nek, omdat we anders niet allemaal in het busje pasten. Het was echt geweldig om weer eens te surfen! Wel is het een ander board dan ik gewend was, aangezien dit niet een foamboard is van meters lang, maar een professionelere. Ik was dus ongeveer net zo goed als de mensen die niet al 3 weken lang hebben gesurft...
Rond een uur of 10 moesten we weer terug zijn om te werken. Toen we in het busje naar het schooltje reden, begonnen de zenuwen toch wel een beetje op te komen. We reden langs de sloppenwijken waar de meeste kindjes vandaan kwamen waar we les aan zouden geven. Toen we het schoolplein op liepen zag je allemaal al handjes uit de ramen zwaaien. In een klein lokaaltje met computers uit de prehistorie kregen we elke keer een groepje van ongeveer 10 kindjes. De eerste dag moest ik les geven aan kindjes uit de 4e groep, wat eigenlijk nog het moeilijkst was. Van de 10 computers die daar stonden, gingen er maar 5 op, waarop allemaal maar ongeveer 1 programma stond: Het reken/wiskundeprogramma. Iedereen had maar 2 kindjes per keer, dus kon je alle aandacht op hen focussen. Dat was dus zeker niet het probleem, tevens de sommen, maar het uitleggen van de sommen terwijl ze allebei amper Engels kunnen spreken was echt een ramp. Met handen en voeten, een beetje Engels en een beetje Afrikaans kwam je toch een heel eind, maar na 2 uur ben je toch echt helemaal uitgeput. Ze waren echt ontzettend schattig, maar ik was toch wel blij toen we de volgende dag kindjes uit de 5e groep hadden die je wel goed konden verstaan. Het is niet normaal hoeveel verschil er tussen kindjes kan zijn qua rekenvaardigheden, sommige zijn ontzettend snel en anderen snappen na de 20ste uitleg nog steeds niet wat het antwoord is, terwijl je het praktisch al hebt voorgezegd.. Geweldig als ze het dan niet weten en ze gaan gokken: Ze zeggen alles wat er in hun opkomt en kijken je dan ontzettend schattig en verwachtingsvol aan.
Dinsdagmiddag moesten we voor het eerst een surfles geven, wat echt een leuke ervaring was. Het enige probleem was dat al die kindjes van rond de 10 al beter waren dan ons… Gelukkig hoefden we het niet voor te doen en hebben we meer geholpen door het board op het juiste moment weg te duwen of gewoon door heel hard aan te moedigen. Het zijn echt geweldige kindjes allemaal, heel lief, willen allemaal weten waar je vandaan komt en hoe je heet. Wel zitten we eigenlijk met iets teveel vrijwilligers in het project; Met 10 kindjes die gingen surfen hadden we zelfs meer dan 10 vrijwilligers. Dan voel je je soms nog wel eens onnuttig haha. Woensdag en donderdag hebben we in plaats van surfles, zwemles gegeven. In het begin was het echt een chaos; Je weet niet helemaal wat je moet doen en het is lastig zomaar les te geven, maar na een tijdje begin je het een beetje door te krijgen en ga je er gewoon voor. Wel kom je er hier ook echt achter dat het niet alleen gaat om je eigen vaardigheden, maar vooral om hoe je het uit legt. Het is echt ontzettend moeilijk om te zien wat een kindje fout doet als hij bijvoorbeeld zinkt als hij zichzelf moet laten drijven. Maar we hebben echt veel lol met ze, vooral als zwemles voorbij is en we met z’n alle een spelletje in het water gaan doen.
Naast het werk hebben we natuurlijk ook nog wel een beetje vakantie gehouden. Aangezien het een traditie was dat alle nieuwe vrijwilligers meegingen naar Tequila tuesday, hebben we maar ingestemd, wat echt een geweldige avond is geworden. Alhoewel niet iedereen zich dat nog zal herinneren haha.
Heb ook voor het eerst geskateboard, I’m so good.. Aan de hand van iemand anders ben ik zo de straat over gehakkeld. Had het gevoel dat ik steeds bijna viel, maar de trip heb ik overleefd! Totdat ik de Tafelberg bij een geweldige zonsondergang aan het bewonderen was en een stapje opzij deed om een betere foto te maken, niet wetende dat John het skateboard daar had neergelegd.. In slowmotion zag ik de grond langzaam dichterbij komen en leek geen enkele poging om staande te blijven te helpen. Na wat uren leek te duren lag ik dus heel charmant op de grond met m’n knie onder het bloed en 4 mensen om me heen die me uit zaten te lachen, omdat ze dachten dat ik gewoon een falende poging aan het maken was om te skateboarden :/
Dit is nog niet eens alles van de laatste dagen en ik heb vandaag nog niet eens kunnen vertellen.. Aangezien ik het gevoel heb dat sommigen al half in slaap zijn gevallen, zal ik het kort houden:
We zijn nu echt een sloppenwijk in gegaan om daar met ontzettend schattige kindjes van rond de 3 tot 5 te spelen. Het was echt een groepje boefjes, ze klimmen in je, willen allemaal op schoot, zijn altijd achter elkaar aan het rennen en lijken een eeuwige bron van energie te bezitten: Kortom, ze waren ontzettend schattig.
Het was een sloppenwijk die in de omgeving nog als één van de veiligste werd beschouwd, maar toch moet je daar als buitenlander en zeker als meisje goed oppassen. Ons werd gezegd dat vrijdag nog een veilige dag is, maar dat je er zeker niet in het weekend naartoe moet gaan. Waarom? Omdat dan de ouders thuis zijn.. Die wil je niet dichtbij je hebben als ze aan de drugs zitten of gedronken hebben.
Kortom, ik heb het hier ontzettend naar m’n zin!

Peace!